Sonett-Forum

Normale Version: Gyula Juhász: Beato Angelico...
Du siehst gerade eine vereinfachte Darstellung unserer Inhalte. Normale Ansicht mit richtiger Formatierung.
Gyula Juhász
1883 - 1937 Ungarn

[Bild: 280.jpg]

Beato Angelico...

Szűz rokonom, ki néma boltívek közt
Fehéren éltél, mint Jordán hava,
Ki nem kímélted testedtől a vesszőt,
Beato... voltál boldog valaha?

Mikor az Apenninek lanka táján
Rügyezni kezde a koratavasz,
Nem érezéd a mély magány homályán,
Hogy a te lelked rügybontása az?

Hogy a te vágyad hajtja künn virágát,
Hogy a te véred ujjong a mezőn?
Nem álltál-e ablaknál, könnyezőn?

Én nem tudom. De bús falak homályát
Derűs lelked álma ragyogja át
S megértem szüzeid bús mosolyát!



Beato Angelico...

Wie die Natur! Wer an den Bögen nicht
so stumm dahinschmilzt wie Jordaniens Schnee;
wer sie nicht nachhaltig verinnerlicht,
Beato,... wird der selig werden je?

Wenn dort am Wiesenhang der Apenninen
so knospenprall ein neuer Frühling glückt;
Wenn er die Einsamkeit nicht spürt tief innen,
da du begeistert von den Knospen pflückst?

Jagst du nicht nach den frischen, zarten Blüten,
wenn diese Wiesen ihren Frühling loben,
an jedem neuen Morgen taubenetzt?

Wer weiß, wie traurig in die Nacht verwoben
die Freuden in den Dunkelheiten brüten,
wie keusch und traurig dieses Lächeln ist!