Sonett-Forum

Normale Version: Helène Swarth: Dansen 4 - Gouden-bruiloft
Du siehst gerade eine vereinfachte Darstellung unserer Inhalte. Normale Ansicht mit richtiger Formatierung.
Helène Swarth
1859 - 1941 Niederlande


Dansen

IV.

Gouden-bruiloft.



En van haar zetel, grof met rood en geel vermooid
Van stokroos, dahlia en zonnebloem, verrijst
De grijze vrouw, de Gouden-Bruid, die laaft en spijst,
Aan rijkbeladen disch, haar magen, blij getooid.

En op het grasfluweel, van linden-groen omlijst,
Waar dalende avondzon al gouden vonken strooit
En avondwind haar kleed van zijde glanzig plooit,
Danst de oude vrouw een dans al vreemd aan wie niet grijst-

En langzaam deinende op de wijs van 't oude lied,
Dat weemoed-slepend veêlt de blinde vedelaar,
Beweegt zij rank en teêr, een windgewiegeld riet.
Zij neurt de wijze mee, maar bevende, even maar.
Haar bleeke vingren zweven, zoeken, vinden niet. -
En dalende avondzon verguldt haar zilverhaar.



Goldene Hochzeit

Von ihrem Sessel hebt sich, rot und gelb geschminkt,
mit Malven, Dahlien und Kokarden aufgefrischt
die greise Frau, die goldne Braut, die lacht und trinkt,
vom fröhlich bunt geschmückten, reich beladnen Tisch.

und auf em samtnen Gras, von Lindengrün gerahmt,
wohin die Abendsonne streut die goldnen Funken,
und Abendwind ihr Kleid verrauscht, wie freudetrunken,
tanzt diese alte Frau, den Tanz, der ihre Jugend ahmt.

Es wiegt sich in der Weise von dem alten Lied
die Fidel schmachtend in des blinden Geigers Hand.
Der wiegt sich rank und zart, ein windbewegtes Ried.
Sie summt die Melodie, die blassen Finger beben,
sie suchen schwebend etwas, das sie nicht mehr fand,
als letzte Strahlen ihrem Weißhaupt Goldglanz geben.