Sonett-Forum

Normale Version: Frans Bastiaanse: Het korenveld
Du siehst gerade eine vereinfachte Darstellung unserer Inhalte. Normale Ansicht mit richtiger Formatierung.
Frans Bastiaanse
1868 - 1947 Niederlande


Het korenveld.


Het korenveld, goudgeel, naast paarse vakken
Van bouwland trilde in heeten middaggloed;
In 't violet des hemels steeg de strakke
Mid-zomer-zon haar zenith te gemoet.

Van bruinen beuk, vol zwaar bekroonde takken,
Zonlicht-doorschoten, met geblaârt als bloed,
Vloeide op 't geschroeide land in breede vlakken
De koeler schaduw rond den knoest'gen voet.

Wij waren tot den donk'ren boom genaderd,
Een vogel zong, in 't flonkrend kroongebladert,
Zijn lied, dat als een hymne aan 't zonlicht klonk;

En gij, het hoofd op blanke hals gebogen
Met rooden mond, en toegelokene oogen,
Hergaf den kus dien u mijn mond ontdronk.



Das Kornfeld

Das Kornfeld, goldgelb neben roter Scholle,
stand flimmernd in der Mittagshitze, glühte;
Im Violett des Himmels stieg die volle
Mittsommer-Sonne sengend zu Gemüte.

Die Buchenzweige schwer belaubt sich strecken,
so rot wie Blut, von Sonnenlicht durchschossen
und auf das dürre Land in breiten Flecken
rings um den knotgen Fuß die Schatten flossen.

Wir waren zu dem dunklen Baum gelangt,
die Blätter funkelten, ein Vogel sang,
was wie als Hymne an die Sonne klang.

Und Du: Dein Haupt auf blassem Hals, so schlank,
mit rotem Mund und mit geschlossnen Lidern
hast du den Kuss von meinem Mund erwidert.


.