Alexander Gutteling: Asfodillen 2

[ZaunköniG]

Alexander Gutteling
1884 - 1910 Indonesien / Niederlande

Toen aan het donker kruis het doodsbleek hoofd
Des Heilands neerzonk op doorstriemde borst,
En menig krijger vloekte en spelen dorst
Om 't purper kleed, aan zijn naakt lijf ontroofd;

Toen heeft een bliksemstraal den nacht doorkloofd
De tempelvoorhang scheurde, en krakend borst
Vaneen, bij luid geschrei, de wereldkorst -
En elk die 't zag heeft aan Gods Zoon geloofd;

Maar als ik sterven zal, en zomerzon
Vroolijk de bloeiende aarde in goudglans hult,
Goudgele bijen vliegen gonzend hard -

Dan weent geen wolk zwart voor die vlammenbron,
Dan wijkt geen bloesemgeur die 't land vervult -
Dan breekt alleen een minnend menschenhart.


Asphodillen

2

Als einst am Kreuz das totenbleiche Haupt
dem Heiland auf den Brustkorb niedersank
und mancher Söldner schon das Los verlangt
ums Purpurkleid, das man dem Leib geraubt,

hat ein Gewitter schwarze Nacht durchschnaubt;
mit riesen Krach der Tempelvorhang riß,
der ganze Erdenkreis erbebte, bis
auch zagte, wer an Gottes Sohn geglaubt.

Wenn ich einst sterbe und die Sommersonne
die blütenvolle Welt in Goldglanz hüllt,
und goldne Bienen schwirren himmelwärts,

verbirgt kein Wolkchen ihren Flammenbronnen,
verfliegt kein Duft, der süß das Land erfüllt,
dann bricht allein ein liebend Menschenherz.