Frederik van Eeden: Ellen - 1

[ZaunköniG]

...


Waarom hebt Gij den Dood zoo lief, mijn Lief?
Wel ben ik niet afgunstig, maar toch schijnt
Mijn levend hart m' Uw levend schoon meer waard
Dan Hij, die zwijgend en verterend mint,
Uw stem niet wil en niet Uw oogenlicht,
Maar 't arme lijf alleen, dat het geheel
Vergaan moet voor zijn koude liefdevlam. -
Hij zal Uw schoon niet sparen, weet het wel!
Hij is zelfzuchtig, Hij ontziet U niet, -
Wat zijn Uw zoete woorden Hem, Hij zal
Bleek kussen Uwen lieven, rooden mond,
Hij geeft niet om den minnelijken glans
Dier twee zacht' oogen, die zal Hij uitdooven, -
Uw lachen is Hem niets, ja! zelfs Uw tranen,
Mijn God! Uw tranen kunnen Hem niet roeren...
Hebt Gij míj dan niet liever, die ze eens
In zielsangst weggekust heb van Uw wang?


...


Warum hast du den Tod so lieb, mein Lieb?
Ich hege keine Mißgunst, doch mir scheint
mein Herz bei deinem lebend doch mehr wert
als er, der schweigend und verzehrend minnt,
der deine Stimme, deinen Blick nicht will,
nur deine Liebe die dann ganz und gar
vergehen muss in seiner kalten Flamme.
Du kannst dich nicht erwehrn, er weiss es wohl.
Aus Selbstsucht weicht er nicht von deiner seite.
Was ist ihm denn dein süßes Wort, - verblassen
wird im Kuss dein lieber roter Mund,
Er gibt nichts auf den liebreizenden Glanz
zwei sanfter Augen; er löscht beide aus. -
Dein Lachen ist ihm nichts, selbst deine Tränen,
mein Gott! die Tränen können ihn nicht rühren...
Hast du mich dann nicht lieber, der sie einst
in Seelennot geküsst von deiner Wange?


...