Jan Kasprowicz: Krzak dzikiej róży w Ciemnych Smreczynach 1

[ZaunköniG]

Jan Kasprowicz
1860 – 1926 Polen

Krzak dzikiej róży w Ciemnych Smreczynach

I

W ciemnosmreczyńskich skał zwaliska,
Gdzie pawiookie drzemią stawy,
Krzak dzikiej róży pąs swój krwawy
Na plamy szarych złomów ciska.

U stóp mu bujne rosną trawy,
Bokiem się piętrzy turnia śliska,
Kosodrzewiny wężowiska
Poobszywały głaźne ławy...

Samotny, senny, zadumany,
Skronie do zimnej tuli ściany,
Jakby się lękał tchnienia burzy.

Cisza... O liście wiatr nie trąca,
A tylko limba próchniejąca
Spoczywa obok krzaku róży.



Wilder Rosenbusch in der Tatra

1

In der Tatra zwischen Felsenzacken,
wo Weiher still wie Pfauenaugen schlafen,
wirft eine Rose ihre blutrot-scharfen
Gezweige in die groben grauen Wacken.

An ihrem Fuß wächst Gras und schmiegt sich fest
der Steilwand an. Die hebt sich glatt und schief.
Daneben knäult sich eine Krüppelkiefer,
erinnernd beinah an ein Schlangennest.

Wehmütig und verträumt, - und einsam auch -
lehnt sich an diese Felsenwand der Strauch,
als fürchte er ein nahes Sturmgetose.

Kein Lüftchen regt sich in den stillen Forsten;
Nur eine Zirbelkiefer liegt zerborsten
dicht neben einer wild zerzausten Rose.